Gisteravond was het zover, na drie weken bij de Denley Family te hebben gelogeerd en in Vancouver naar school te zijn geweest was het tijd om afscheid te nemen van Anne Marie, Caio en Gordon. En natuurlijk ook van Misty en Monster. De taxi had ik besteld voor 8 uur aangezien ik om 9 uur op het vliegveld moest zijn. Het afscheid was toch een beetje moeilijker dan ik had verwacht. In ieder geval voor Anne Marie, ze was erg emotioneel. Ikzelf vond het ook heel raar om zo afscheid te nemen.

Eenmaal in de taxi en op weg naar het vliegveld bleek hoe druk het was op de weg. Die avond zou het op een na laatste deel van de vuurwerk competitie worden gehouden met China als deelnemend land. Met als gevolg dat het ont-zet-tend druk was. Vooral ook omdat het op een zaterdag was. Zondag zou helemaal feest worden in de stad want dan wordt de gay-parade gehouden

Goed, dat het zo druk was heeft helaas voor wat oponthoud gezorgt maar niet zo ernstig dat ik te laat was. Bovendien had ik die avond ervoor thuis al ingecheckt (handig is het toch, internet!) dus boardingpasses had ik al klaar. Alleen mijn bagage hoefde ik nog af te droppen.

Affiijn, rond tien over negen stond ik op het vliegvel en 15 minuten later was ik klaar om door de douane te gaan. Ook daar geen problemen en de gate was vlakbij. Ik heb mezelf nog even getrakteerd op m&m's en wat te drinken en te lezen en een uurtje later kon het boarden al beginnen. De vlucht was comfortabel want ik had mezelf een upgrade kado gedaan en zeker voor een nachtvlucht is het wel lekker wanneer je iets meer ruimte hebt. Mazzeltje was ook dat de stoel naast me leeg bleef dus kon ik de armsteun omhoog doen waardoor ik twee stoelen tot mijn beschikking had

Helaas moest ik wel weer overstappen op Chicago maar de aansluiting was maar anderhalf uur daarna zodat ik bijna meteen kon instappen toen ik eenmaal door de douane was (ik had een uber chagrijnige beambte dit keer zeg! Alles moest drie keer over grrr).Toenheb ik m'n bagage opgehaald (alles compleet en heel!) en weer opnieuw ingecheckt voor de volgende vlucht. Dat moet je daar namelijk zelf doen, je bagage heen en weer slepen. Gelukkig had ik ook al mijn tweede boardingpas thuis geprintdus kon ik meteen weer opnieuw door security en daarna doorlopen naar het vliegtuigmet een Star Bucks in de ene hand en een enorme cream cheese bagel in mijn andere.

Helaas was deze vlucht voller maar het positieve was dat het vanaf Chicago maar anderhalf uur vliegen is naar Newark. Wederom geslapen, hoera! Eenmaal begonnen met de landing was het nog even spannend want in de verte kwamen er enorme, donkere (zwart bijna) wolken aandrijven met het nodige aan verlichting. Eenmaal geland (veilig en wel), geen douane deze keer en bagage van de band geplukt, vertelde de chauffeur me die me ophaalde dat hij er nog even voor had gevreesd of ik echt wel hier kon landen vanwege de heftige onweersbuien die er aan kwamen. Gelukkig brak het noodweer pas echt los toen ik comfortabel en wel in de Lincoln (!) zat.

Na een uurtje rijden (o.a. over de beroemde twee-deks brug, ik heb nog even gezwaaid naarde mevrouw van het Statue ofLiberty) kwam ik dan eindelijk aan in Glenn Cove bij Peter en Liz.

' S middags heb ik nog even lekker geslapen (maar wat is het warm hier! En vochtig!) en we hebben met z'n allen hamburgersmet mais gegeten. Daarna hebben we nog even gepraat, de foto's van Vancouver bekeken en nu lig in in bed dit verhaal te typen.

Morgen ga ik (als alles verloopt zoals gepland) naar Manhattan. Peter brengt me naar het station vanwaar de trein me naar het centrum zal brengen. Een voordeel is dat het maandag is en dat het dan waarschijnlijk lekker rustig(er) zal zijn. Ik ben heel benieuwd en ik hou jullie uiteraard weer op de hoogte!