Afgelopen woensdag (4 augustus) was het dan zover. Na bijna vier weken weggeweest te zijnheb ik tegen half drie plaatstelijke tijdin New Yorkafscheid genomen van Peter en Liz.

Ray heeft me vervolgens weggebracht naar Newark en heeft ervoor gezorgt dat ik met heel mijn hebben en houden kon inchecken en mijn bagage af kon droppen. Dat inckecken heeft trouwens nog heel wat voeten in de aarde gehad want de avond ervoor kon ik dat al online doen. Ik inloggen op de site van United, mijn e-ticket nummer ingevoerd en doorgeklikt. Helaas pindakaas voor mij lukte dit niet. Ook na zo'n 10 keer proberen geen resultaat. Ik daarnanog naar het thuisfront gesmst maar ook daar geen succes.

Tegen tienen ben ik maar gaan slapen want wellicht lukte het de volgende morgen wel.

Toen ik de volgende morgen naar beneden wandelde met laptop en al om ontbijt te maken en gelijk weer eens te proberen of het inchecken nu wel lukt weer een teleurstelling. Omdat ik nu licht in de stress begon te raken (ik wil graaaag mijn eigen stoel uitkiezen!) heb ik toen maar met het nummer van United gebeld. De alleraardigste mevrouw aan de andere kant van de lijn vertelde me trefzeker dat ik me duidelijk vergiste want ik vloog niet met hun maatschappij maar met Continental! Tja... dat had niemand me dus verteld en nu werd het me duidelijk. Van deze mevrouw kreeg ik een code waarmee ik wel kon inloggen op de site van Continetal en met haar aan de lijn heb ik dat eerst een uitgeprobeerd. En hoera! Na het inloggen verliep alles zoals het zou moeten en kon ik even later mijn nummers uitprinten. Boardigpass uitprinten gaat dan weer niet, dat moet je nog doen aan de hand van de nummers op het vliegveld zelf...

Op het vliegveld nog mijn laatste dollars opgemaakt en daarna in het vliegtuig gestapt dat, heel fijn, keurig op tijd vertrok. Naast me zaten twee jongeren die ook weer opweg waren naar huis nadat ze vier weken ergens in zuid Amerika hadden geholpen met het opbouwen van een schooltje. Aan de andere kant van het gangpas zaten nog drie vrienden van hen die ook waren meegeweest. Erg leuk om weer een nederlands gesprek te kunnen voeren en verhalen uit te wisselen.

Na een vlucht van ruim 7 uur kwam er dan eindelijk een eind aan en zette ik weer voet op Nederlandse bodem. Afgezien van de troubles omtrent de bagage afhandeling stond ik vrij snel in de aankomst hal waar Michel me stond op te wachten met een reusachtige ballon! En niet te vergeten een plak heerlijke ontbijtkoek!

Eenmaal thuis moest ik wel weer even wennen maar het is ook wel heel fijn om iedereen weer te zien.

Die dag heb ik doorgehaald (op de een of andere manier) maar ook nu voel ik toch nog de gevolgen van een jetlag. Ik ben daar niet voor gemaakt hoor....

Grappig detail: ik was nog maar koud een paar uur thuis en ik had al een mail van Massa gehad, haha.

Goed, dit is dus het laatste verhaal dat ik schrijf op deze weblog. De afgelopen vier weken waren super! Ik heb veel geleerd en heb veel nieuwe mensen leren kennen. Een hele waardevolle periode dus waarvan ik blij ben dat ik het heb mogen doen.

Ook wil ik iedereen bedanken die mijn blog heeft gelezen en ik vond het super leuk om te ontdekken dat er steeds weer mensen waren die een berichtjes hadden achtergelaten. Bedankt daarvoor!

Heel veel groetjes!

Annemarie.